Ζούμε σε μια εποχή που δεδομένα ετών ανατρέπονται, τα γεγονότα εναλλάσσονται με εκπληκτική ταχύτητα και η αντίληψη που έχουν οι περισσότεροι για τη ζωή μοιάζει να απέχει έτη φωτός από το πού βρίσκονταν μια δεκαετία νωρίτερα. Η μόνη σταθερά στο παρόν είναι η μεταβλητότητα, ενώ η εύρεση της ισορροπίας σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο αποτελεί τεράστια καθημερινή πρόκληση.
Από πού όμως να ξεκινήσει κανείς για να προσεγγίσει την ισορροπία; Μία προφανής απάντηση είναι από τη βάση της ζωής που είναι η αναπνοή. Από την αναπνοή που συμβαίνει αδιάκοπα, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι και που επηρεάζει κάθε μας πράξη, σκέψη, βήμα.
Κάθε αναπνοή έχει δύο φάσεις: την εισπνοή και την εκπνοή. Η ισορροπία μεταξύ τους επιτυγχάνεται όταν στην εισπνοή γεμίζουμε, χρησιμοποιώντας όλο τον αναπνευστικό μηχανισμό, με αέρα, ζωτική ενέργεια (πράνα, chi, κλπ.) και στην εκπνοή χαλαρώνουμε, αφήνοντας να βγει ελεύθερα από μέσα μας ότι δεν μας χρειάζεται πια. Αν για οποιονδήποτε λόγο αυτή η αλληλουχία περιορίζεται, η ισορροπία της αναπνοής διαταράσσεται. Κλασικό παράδειγμα η ρηχή, κοφτή ή βεβιασμένη εισπνοή που δεν αξιοποιεί τη χωρητικότητα που διαθέτει ο οργανισμός, αδυνατώντας έτσι να του παρέχει την ενέργεια που χρειάζεται. Άλλο παράδειγμα είναι η ελεγχόμενη εκπνοή, όπου το άτομο κρατάει τον αέρα μέσα του και τον αφήνει σιγά-σιγά μη επιτρέποντας την πλήρη χαλάρωση σώματος και πνεύματος. Αυτή η εκπνοή είναι ενεργοβόρα και συνεπώς κουραστική, ενώ παράλληλα εμποδίζει τον άνθρωπο να αφεθεί στη ροή της ζωής. (Προσοχή, αυτές οι αναφορές αφορούν μόνιμες καταστάσεις και όχι συγκεκριμένες αναπνευστικές ασκήσεις)
Η αναπνοή όμως είναι ο καθρέφτης της ζωής. Απλά παρατηρώντας το πώς αναπνέει κάποιος, μπορούμε να βγάλουμε άμεσα συμπεράσματα για την ψυχολογική και συναισθηματική του κατάσταση – πχ. γρήγορη, ρηχή αναπνοή προδίδει άγχος και πίεση, ενώ ήρεμη, πλήρης αναπνοή φανερώνει εσωτερική γαλήνη και ασφάλεια. Έτσι, άτομα που δεν αξιοποιούν όλη τη χωρητικότητα και την έκταση του αναπνευστικού μηχανισμού στο σώμα, δυσκολεύονται να πάρουν το χώρο τους στη ζωή και να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητές τους. Άτομα, αντίστοιχα, που δεν αφήνουν ελεύθερη την εκπνοή τους, προσπαθούν διαρκώς να ελέγχουν τα πάντα γύρω τους, παρουσιάζουν έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό τους και τους άλλους και αφήνονται δύσκολα να χαλαρώσουν και να δεχθούν φροντίδα. Με άλλα λόγια, πώς έχω την απαίτηση να νιώθω ελεύθερη και πλήρης, όταν η βάση της ζωής μου, η ίδια μου η αναπνοή που συμβαίνει συνεχώς, είναι περιορισμένη;
Αν κλείσω τα μάτια αυτή τη στιγμή και πάρω μερικές αναπνοές, τι συμπεράσματα βγάζω για τη ζωή μου;… Πόσες ακόμα πληροφορίες για το πώς νιώθει το σώμα μου στο παρόν μου μεταφέρονται μέσα από τη ροή της αναπνοής;…
Αυτό είναι μόνο η αρχή. Μαθαίνοντας και εφαρμόζοντας τεχνικές συνειδητών αναπνοών, αυξάνεται η επίγνωση της αναπνοής, του σώματος και του πνεύματος, η κυτταρική αναζωογόνηση, η πνευματική διαύγεια και το πρώτο βήμα για ισορροπία στη ζωή έχει γίνει! Και όπως λέει και η διαφήμιση: Αυτά και άλλα πολλά… στις συνεδρίες και τα σεμινάρια του Breath ‘n’ Joy!