Καλοκαίρι. Ιούλιος. Δευτέρα.
Αρχή μήνα, αρχή εβδομάδας, αρχή της υπόλοιπης ζωής μας.
Σε έναν μήνα εκλείψεων, μήνα εκλογών, μήνα επιλογών.
Για μια ακόμα φορά τα τελευταία χρόνια, η ζωή μας φέρνει αντιμέτωπους με το πώς ζούμε, τι έχουμε χτίσει και τι κουβαλάμε στους ώμους μας. Ζούμε τη ζωή που θέλουμε; Είμαστε ευχαριστημένοι με ότι έχουμε χτίσει; ‘Η κουβαλάμε, συνειδητά και ασυνείδητα, ευθύνες και προσδοκίες άλλων, περιοριστικές πεποιθήσεις, συμπεριφορές που δεν μας αρμόζουν;
Ο καθένας μας έχει περάσει από τα δικά του δαιδαλώδη μονοπάτια, έχει αντιμετωπίσει τις δικές του φουρτούνες και με βάση τη δική του ζυγαριά, έχει κάνει τις επιλογές του σε κάθε βήμα.
Όπου όμως και αν βρισκόμαστε εδώ και τώρα, έχουμε όλοι ένα θείο δώρο, την αναπνοή μας. Τόσο απλό που το αγνοούμε, τόσο ισχυρό που δίνει ζωή – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τόσο απλό που αν καθίσουμε για μερικές στιγμές, εμείς και η αναπνοή μας, τίποτα άλλο, μόνο εισπνοή και εκπνοή, το σώμα αρχίζει να χαλαρώνει, το μυαλό να αδειάζει, η καρδιά να ηρεμεί, ολόκληρος ο οργανισμός βρίσκει την ευκαιρία να «αναπνεύσει». Τόσο ισχυρό που αν το χρησιμοποιήσουμε συνειδητά αποκτούμε πρόσβαση σε δυνατότητες του ανθρώπου που το μυαλό αδυνατεί να πιστέψει – η αναζωογόνηση και πνευματική διαύγεια είναι μόνο η αρχή.
Έχουμε την ευλογία να ζούμε σε έναν τόπο και σε μια εποχή που μας προσφέρει πληθώρα τρόπων αξιοποίησης της αναπνοής και παράλληλα την ελευθερία να τους εξερευνήσουμε. Μέσω άσκησης, μέσω διαλογισμού, μέσω ενεργειακών πρακτικών, μέσω θεραπευτικών τεχνικών, ατομικά ή σε ομάδες, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να επιλέξει το πώς θα αυξήσει τη συνειδητότητα της αναπνοής του και συνεπώς της ζωής του. Γιατί η αναπνοή ήταν, είναι και θα είναι σύμφυτη με τη Ζωή. Όχι τη ζωή των άλλων, αλλά τη δική μας ζωή, τη ζωή που ονειρευόμαστε, τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε και να αφήσουμε στη συνέχεια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Φτάνει πια η ρηχή αναπνοή – η μισή, ανολοκλήρωτη, περιορισμένη, ασυνείδητη αναπνοή - η μισή, ανολοκλήρωτη, περιορισμένη, ασυνείδητη ζωή. Κανείς δεν θα αναπνεύσει ποτέ για μας, κανείς δεν μπορεί να επιλέξει να μας γεμίσει αέρα, ενέργεια, ζωτικότητα αν εμείς δεν το θελήσουμε. Τίποτα και κανείς δεν θα μπορέσει να μας χαλαρώσει, αν εμείς οι ίδιοι δεν παραδώσουμε τον έλεγχο στην εκπνοή, αν δεν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να εκπνεύσει ελεύθερα. Και τίποτα και κανείς δεν θα μας απαλλάξει από το αίσθημα του κενού και της μοναξιάς, αν εμείς δεν επιλέξουμε να εμπιστευθούμε από την καρδιά μας τη δύναμη της αναπνοής μας και δεν αφεθούμε στη ροή της.
Αρχή μήνα, αρχή εβδομάδας, αρχή της υπόλοιπης ζωής μας.
Ότι και αν κάναμε μέχρι χτες, η ζωή είναι εδώ, η αναπνοή μας συμβαίνει τώρα και η επιλογή είναι δική μας. Ας επιλέξουμε να αναπνεύσουμε!