Ήταν τέλη Αυγούστου του 2019 όταν, τελειώνοντας ένα πολύ «εκπαιδευτικό» καλοκαίρι, οργάνωνα τις δραστηριότητες της σχολικής χρονιάς που θα ξεκινούσε με πολλά όνειρα και όρεξη. Για ένα περίεργο λόγο ο σχεδιασμός μου έφτανε μέχρι τον επόμενο Φλεβάρη αλλά πίστευα ότι η ζωή θα μου έδειχνε τι θα ήταν χρήσιμο να γίνει στη συνέχεια...

Το φετινό καλοκαίρι είχα την ευλογία να βρεθώ στους Αντίπαξους, ένα νησάκι συμπυκνωμένης ομορφιάς του Ιονίου. Και εκεί, μπροστά στα μαγικά τιρκουάζ νερά έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου: ότι και αν συμβεί, όποια κύμα της ζωής και αν συναντήσω, να θυμάμαι πάντα αυτό το γαλάζιο… το φωτεινό, το διαυγές, το κρυστάλλινο...

Άνοιξη 2020. Μια άνοιξη διαφορετική από τις άλλες.
Ήταν μια στιγμή αυτής της άνοιξης που οι άνθρωποι σταμάτησαν να αναπνέουν. Το μυαλό σάστισε μην ξέροντας πιο σενάριο να δεχτεί, ποια ανάγκη του να καλύψει, πώς να αντιδράσει στα κομμάτια της πραγματικότητάς του που βροντοφώναξαν την παρουσία τους...

Κάποιες μαγικές στιγμές στη ζωή ο σκοπός, το νόημα, το όραμα, η πραγματικότητα, όλα μαζί συμπυκνώνονται και εμφανίζονται μπροστά μας μέσα σε μια εικόνα, μια φράση, μια μυρωδιά, ένα άγγιγμα. Και είναι τόσο ξεκάθαρο το μήνυμα που διαπερνάει μεμιάς όλα τα κύτταρα και οποιαδήποτε άλλη σκέψη απλά μένει στο περιθώριο...

Ξύπνησα το πρωί και πήρα μια βαθιά αναπνοή. Ευλογία..
Να είμαι ζωντανή, να ξεκινάω μια καινούρια μέρα, να έχω ολόκληρο τον κόσμο να ανακαλύψω.
Ξύπνησα και είδα τις αχτίδες του ήλιου να διεισδύουν παιχνιδιάρικα από τη μπαλκονόπορτα. Άκουσα κάτι πουλάκια να συζητούν, μερικά αυτοκίνητα να περνούν και τον γείτονα να ετοιμάζει κάτι στην κουζίνα...

Καλοκαίρι. Ιούλιος. Δευτέρα.
Αρχή μήνα, αρχή εβδομάδας, αρχή της υπόλοιπης ζωής μας.
Σε έναν μήνα εκλείψεων, μήνα εκλογών, μήνα επιλογών.
Για μια ακόμα φορά τα τελευταία χρόνια, η ζωή μας φέρνει αντιμέτωπους με το πώς ζούμε, τι έχουμε χτίσει και τι κουβαλάμε στους ώμους μας...

Είναι μαγικό το συναίσθημα να βλέπεις δέντρα γεμάτα λουλούδια σε τόνους του άσπρου και του ροζ, να ακούς πουλάκια να ξεκινούν το τραγούδι με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου και να μυρίζεις το άρωμα από μικρά αγριολούλουδα που τολμούν να αψηφήσουν τα κρύα ξεσπάσματα του Μάρτη.
Είναι επίσης μαγικό όμως να νιώθουμε, ότι ταυτόχρονα με τη φύση, ξυπνάει και το μέσα μας...

Ζούμε σε μια εποχή που δεδομένα ετών ανατρέπονται, τα γεγονότα εναλλάσσονται με εκπληκτική ταχύτητα και η αντίληψη που έχουν οι περισσότεροι για τη ζωή μοιάζει να απέχει έτη φωτός από το πού βρίσκονταν μια δεκαετία νωρίτερα. Η μόνη σταθερά στο παρόν είναι η μεταβλητότητα, ενώ η εύρεση της ισορροπίας σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο αποτελεί τεράστια καθημερινή πρόκληση.
Από πού όμως να ξεκινήσει κανείς για να προσεγγίσει την ισορροπία;...

Όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι, ελευθερία σήμαινε για μένα μια μέρα γεμάτη παιχνίδι: παιχνίδι μέχρι τελικής πτώσεως, όπως τότε που με βρήκαν οι γονείς μου να κοιμάμαι μπρούμυτα στο πάτωμα, στη μέση του δωματίου.
Λίγο μεγαλύτερη σε ηλικία και η ελευθερία απέκτησε χρονικό πλαίσιο...